Dzień 8 października w całym kraju obchodzony jest przez żołnierzy Batalionów Chłopskich oraz członkinie Ludowego Związku Kobiet jako święto Żołnierzy BCh. Żołnierzom tym przyświecały najpiękniejsze ideały: wolność, godność, równość wobec prawa i sprawiedliwość. W siłach zbrojnych polskiego podziemia było 63 proc. polskich chłopów.
8 października 1940 r. Centralne Kierownictwo Konspiracyjnego Ruchu Ludowego „Roch” podjęło decyzję o przekształceniu działającej na wsi Straży Chłopskiej „Chłosty” (powstałej w połowie 1940 roku) w organizację zbrojną o nazwie „Bataliony Chłopskie”. Na cywilnego zwierzchnika BCh powołano Józefa Niećkę, zaś na komendanta głównego nowej formacji – por. Franciszka Kamińskiego.
W 75. rocznicę powstania Batalionów Chłopskich, na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze upamiętniającej walki organizacji zbrojnej BCh złożono wieńce i wiązanki kwiatów oraz oddano hołd bohaterskim żołnierzom. Kwiaty złożono także na grobie pierwszego współzałożyciela i komendanta głównego BCh – gen. Franciszka Kamińskiego, ps. „Olsza”.
W powązkowskiej uroczystości uczestniczyli żołnierze Batalionów Chłopskich, przedstawiciele władz samorządowych i Polskiego Stronnictwa Ludowego, a także dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 109 im. Batalionów Chłopskich w Warszawie.
Płk Zbigniew Zaborowski, prezes Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich przywitał kombatantów przybyłych na cmentarz (niektórzy z nich przyjechali z odległych zakątków naszego kraju). Przypomniał, że w czasie II wojny światowej chłopi po raz pierwszy w dziejach Polski przystąpili do walki o wolność i niepodległość w sposób zorganizowany, pod własnymi sztandarami i pod własnym dowództwem. Stałą, codzienną walkę z wrogiem prowadziło około 95 oddziałów partyzanckich i ponad 400 oddziałów specjalnych. W zbrojnych konfrontacjach z Niemcami oddziały BCh, mimo słabego uzbrojenia, odnosiły sukcesy dzięki znajomości terenu, męstwu żołnierzy i umiejętnemu dowodzeniu. Do największych sukcesów bojowych BCh należą walki w obronie wysiedlanej i eksterminowanej ludności Zamojszczyzny. Stoczono dwie zwycięskie bitwy – 30 grudnia 1942 roku pod Wojdą i w dniach 1-2 lutego 1943 roku pod Zaborecznem i Różą. Stan organizacyjny na koniec czerwca 1944 roku wynosił około 160 tysięcy żołnierzy.
Czytaj więcej na e-wydaniu zielonego sztandaru:http://wydawnictwoludowe.embuk.pl/pub/zielony-sztandar-zielony-sztandar-14-20-pazdziernika-2015