Człowiek z pasjami

Nagła i niespodziewana śmierć naszego dawnego kolegi redakcyjnego Ludwika Kotońskiego jest dla nas, jego przyjaciół, ogromnym zaskoczeniem i wstrząsem. Tym bardziej, że zgon ten nastąpił zaledwie trzy tygodnie po odejściu z tego świata jego żony Bożenny.

Życie redaktora Kotońskiego ułożyło się podobnie jak innych ludzi z jego pokolenia, ale zarazem było ono barwne i przeżyte z wielkim pożytkiem dla ojczyzny oraz osób mu najbliższych. Urodził się 20 sierpnia 1937 r. w Warszawie. Ojciec był robotnikiem w elektrowni, matka wywodziła się z rodziny chłopskiej. Podczas koszmaru okupacji ta okoliczność dawała pewne korzyści – mały Ludwik mógł lata spędzać u dziadków we wsi Giełczyn koło Łomży. To była też ważna lekcja wiejskiego życia. Po wojnie uczył się w szkole powszechnej i początkowo w liceum ogólnokształcącym w Warszawie, potem zaś do samej matury w LO w Zambrowie. Studia ukończył na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

Jego pierwsza praca zgodna była ze zdobytą wiedzą – archiwisty w Centralnym Archiwum Wojskowym. Niebawem jednak podjął pracę wychowawcy w szkolnictwie specjalnym, uzyskując potrzebne kwalifikacje w trybie eksternistycznym. Miał również inną życiową pasję i po paru latach podjął pracę w Zarządzie Głównym Związków OSP, zaś od 1972 r. w redakcji wówczas dwutygodnika „Strażak”. Dziennikarstwu pozostał wierny już do końca życia. Po „Strażaku” przez siedem lat pracował w „Robotniku Rolnym” i następnie od 1984 r. w „Zielonym Sztandarze” na stanowisku publicysty i kierownika działu, by od końca 1992 r. objąć funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Strażak”. Pismem tym kierował doskonale przez 12 lat – do przejścia na emeryturę.

Czytaj więcej na e-wydaniu zielonego sztandaru:http://wydawnictwoludowe.embuk.pl/pub/zielony-sztandar-zielony-sztandar-29-lipca-4-sierpnia