Już ponad 3 tys. lat temu wykorzystywano lecznicze właściwości tej rośliny. Wyciągi z niej stosowali starożytni Egipcjanie, Grecy, Rzymianie. Według Biblii ciało Jezusa zostało owinięte w płótno nasączone mirrą i aloesem. W stanie naturalnym osiąga on postać drzewka, u nas jest ozdobą wielu mieszkań. Surowcem leczniczym są liście aloesu. Preparaty z jego udziałem wzmacniają organizm, ułatwiają trawienie, leczą brak apetyty, osłabienie, regenerują błony śluzowe i skórę, łagodzą oparzenia słoneczne oraz powstałe podczas naświetlań radiologicznych, stosuje się je też w stomatologii. Wino aloesowe łagodzi dolegliwości choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Rozdrobnione w mikserze liście należy zasypać cukrem, a gdy puszczą soki, dodać równe objętości czerwonego wina i miodu. Wino powinno leżakować przynajmniej 6 tygodni w ciemnej butelce. Zażywa się je po łyżeczce przed jedzeniem, stopniowo zwiększając dawkę do 1 łyżki. Kuracja powinna trwać około miesiąca. Na osłabienie i brak apetytu pomoże miód aloesowy. Liście trzeba zmiksować i na każde 100 g miazgi aloesowej dodać 200 g miodu. Mieszankę podgrzewa się do wrzenia, studzi i proces ten powtarza następnego dnia. Po przecedzeniu przez sitko, miód przechowuje się w lodówce. Zażywać należy rano na czczo i na godzinę przed obiadem po łyżeczce. Napar na rany, uszkodzenia śluzówki jamy ustnej i gardła przygotowuje się ze zmiksowanych liści aloesu z dodatkiem łyżeczki szałwi i babki lancetowatej. Po wymieszaniu, należy włożyć mieszankę do termosu, zalać 1,5 szklanki wrzącej wody, zakręcić i odstawić na godzinę. Naparu używa się do płukania i okładów.