Komu służy a komu i czemu powinna służyć polityka; państwu, obywatelom, politykom? To pytanie mające we współczesnym życiu kluczowe znaczenie dla państwa i jego obywateli nurtuje polityków i nas jako członków społeczeństwa od pokoleń.

Wiemy, że polityka w większym lub mniejszym stopniu określa ramy, w których zawiera się nasze, różnorodne w swych wymiarach życie. Zajmuje się z grubsza rzecz biorąc stanowieniem prawa i rządzeniem państwem wg określonych zasad. Starożytni Grecy kształtowanie zasad politycznych opierali na rozumie, Rzymianie na miłości do kraju. Polska nie ma takich tradycji, ale przez wiele dziesięcioleci  uprawianie polityki było służbą dającą poczucie satysfakcji i pełnego zadowolenia. Na czym opiera się współczesna polska polityka, co jest dla niej wzorcem? Często dostrzegamy, że nie obowiązują żadne zasady.

Rzeczywistość odkrywana po ośmiu latach rządów PiS jest szczególnie motywująca i inspirująca do poszukiwania  odpowiedzi na pytanie o cel i sens uprawiania polityki. Odpowiedzi tej powinni poszukiwać sami politycy kształtujący polską rzeczywistość, ale refleksja musi nastąpić także po stronie dużej części  wyborców dających politykom w demokratycznej procedurze szansę jej uprawiania.

Okres świąteczny to czas sprzyjający spotkaniom i rozmowom rodzinnym i sąsiedzkim. To dobry czas pokuszenia się o refleksję o naszym życiu rodzinnym i społecznym, tym bardziej że zbliżają się wybory prezydenckie. Jedne z najważniejszych wyborów w ostatnim trzydziestoleciu. Znamy już nazwiska głównych kandydatów na Prezydenta RP. Wiemy także, przynajmniej z grubsza o ich dorobku i dokonaniach. Polska jak, „kania dżdżu” potrzebuje samodzielnego i niezależnego Prezydenta, Prezydenta rozumiejącego współczesny świat i potrzebę współpracy z rządem…

Alfred Domagalski