Choroba kociego pazura wystąpić może na skutek zadrapania oraz ugryzienia przez kota, rzadziej psa i królika. Wywołuje ją bakteria Bartonella henselae i Bartonella clarridgeiae. Badania wykazują, że nawet 50 proc. zdrowych kotów jest ich nosicielami. Choroba ta należy do łagodnych odzwierzęcych chorób, jednak w niektórych przypadkach może mieć niebezpieczne powikłania.

Choroba kociego pazura wylęga się w organizmie człowieka od 1 do 8 tygodni.

W miejscu wniknięcia drobnoustrojów na skórze pojawia się grudka, następnie pęcherz, który z czasem przeradza się w owrzodzenie. Zmiany te utrzymują się do 8 tygodni, po czym samoistnie znikają. Zdarzyć się może jednak, że dojdzie również do powiększenia węzłów chłonnych w okolicy powstałych zmian. Powiększone węzły chłonne są wtedy miękkie, tkliwe przy dotyku, a skóra nad nimi zaczerwienia się. Towarzyszyć temu może również: gorączka, powiększenie wątroby lub śledziony, bóle głowy, pleców, gardła, podbrzusza oraz zmęczenie.

Potwierdzenie diagnozy nie zawsze jest łatwe, gdyż powiększone węzły chłonne mogą sugerować inne choroby (np. mononukleoza zakaźna, toksoplazmoza, choroby nowotworowe). Jeśli zachodzą wątpliwości, powinny zostać wykonane badania serologiczne i biopsja powiększonego węzła – zwłaszcza, jeśli taki stan utrzymuje się powyżej kilku tygodni.

Choroba ta, w łagodnym przebiegu, mija zazwyczaj w przeciągu 10 dni bez stosowania antybiotyku. W groźniejszych przypadkach, konieczne jest zastosowanie antybiotyku (azytromycyny).

Najczęstszymi powikłaniami choroby kociego pazura są: zropienie węzła chłonnego, zapalenie szpiku kostnego, zapalenie wsierdzia, zapalenie siatkówki oraz nerwu wzrokowego grożące ślepotą.

Paula Kobielska